Կար — չկար մի աղջիկ կար։ Նրա անունը Լունա էր, իսկ ազգանունը Լավգուդ։

Նա շատ էր սիրում  անտառի կենդանիներ։ Նա մի օր իր մայրիկին ասեց․
— Մայրիկ կարող եմ գնալ, անտառ կեդանիներին  կերակրել։
Մայրիկը պատասխանեց․
— Այո իհարկե, Լունա վերցրու կերակուր, որ կերակրես նրանց։
Աղջիկը պատասխանեց․
— Շնորհակալություն,  մայրիկ։
Ու Լունան գնաց անտառ։ Ամբողջ անտառը ծածկված էր մշուշով, նա ոչինչ չեր տեսնում։  Բայց նա չհանձնվեց, շարունակեց իր ճանապարհ։ Աղջիկը նայեց ծառերին, տեսավ, որ ծառերը ոսկի են հագել։ Մինչ հասնելը կենդանիներին, նա լսեց տերևների շշուկները և նա վերջապես հասավ կենդանիներին, երբ նա հասավ,  տեսավ, որ իր կոշիկները չկա։ նա ուներ ևս մի  զույգ կոշիկ  և  հագավ այդ կոշիկները և գնաց տուն։